• Op deze prachtige zaterdagmiddag 6 Mei was sportpark Lunetten wederom het decor voor een topaffiche: DVSU 8 – JSV 7. Met de inspanningen van Bevrijdingsdag nog vers in de benen van de jongens en een verzengende hitte die zich ontvouwde over het Lunettense kunstgras, beloofde dit een ware slijtageslag te worden.

    Zeker omdat de thuisploeg wederom alle moeite had een voltallig elftal bij elkaar te rapen. Uiteindelijk wisten ze met 12 man voor de dag te komen. In de inmiddels vertrouwde 4-5-1 opstelling ging de geplaagde ploeg geconcentreerd van start. Met de broers Van den Brand die de zaakjes achterin goed op orde hadden.

    Overigens had Arthur al na 10 minuten genoeg van zichzelf gezien. Al dan niet beïnvloed door zijn capriolen van de avond ervoor, besloot hij dat het tijd was voor vers bloed. Gelukkig kwam er met Timo een waardig vervanger binnen de lijnen.

    Naarmate de wedstrijd vorderde, bleek DVSU zich geen raad te weten met de slimme positiewisselingen aan Nieuwegeinse kant. En ondanks de adequate coaching van Sil, leidde dit nog voor rust tot een 0-2 achterstand. Dit door twee momenten waarop JSV zich een weg vond door onze defensie als een warm mes door boter en ze klinisch waren in de afronding.

    Na rust ging DVSU met hernieuwde kracht op jacht naar de aansluitingstreffer. Deze jacht begon voortvarend, met Jua die de bal werkelijk op een presenteerblaadje kreeg van Tom. Helaas wist hij deze opgelegde kans niet te verzilveren.

    Even later was het wel raak. Een door Henry versierde vrije trap werd door Karst vernuftig door de muur heen gedirigeerd, en de keeper van JSV moest het antwoord schuldig blijven. Vervolgens voelde je een golf van opwinding over het veld gaan, het kon nog! Helaas was dit van korte duur. Niet veel later kon JSV twee keer wel heel makkelijk oog in oog met Tom komen, en hun behendige buitenspelers faalden niet. 1-4. En het Lunettense verweer was gebroken. Al wist spits Henry nog wel een goaltje mee te pikken, voor de statistieken dan.

    Volgende week mag DVSU weer aantreden, en dan wordt er toch echt een reactie verwacht om het tij te doen keren. Dan helaas zonder mij, dus dan mag iemand anders de honneurs waarnemen.

    Van de verslaggever, Tom Hoogland