• Zaterdag trad het vlaggenschip van DVSU aan tegen de groen-zwarten van Voorwaarts. Op sportpark De Berekuil verloor het met 2-0. Daar was weinig op af te dingen. In ruim negentig minuten voetbal wist DVSU amper een kans te creëren. Voorwaarts wilde de bal niet hebben, maar verdedigde wel compact en was in de counter hier en daar gevaarlijk.

    Het regende zaterdag, en goed ook. Het korte kunstgras van Voorwaarts was voor de eerste druppels al behoorlijk glad, wat het spel snel maakte en wat ervoor zorgde dat de concentratie bij elke aanname 120 procent moest zijn, omdat de bal anders buiten bereik weggleed. Toen het daarbij ook nog begon te gieten, werd het steeds moeilijker de bal drie keer naar dezelfde kleur te spelen. Voorwaarts probeerde dat dan ook helemaal niet. De bal ging snel lang. DVSU probeerde het wel en juist daardoor werd Voorwaarts gevaarlijk. Na balverlies van ons op het middenveld werd hun linksbuiten bereikt. Hij schoot de bal langs Gijs en Dylan de verre hoek in: 1-0.

    Na rust veranderde er niet veel aan het spelbeeld. Het lukte DVSU vooral in de eerste twintig minuten wel om wat verder op de helft van de tegenstander te komen, maar kansen kreeg het amper. Teveel matige controles en een tegenstander die compact stond en die bij elk dreigend gevaar een lichte overtreding maakte om de boel te ontregelen. In de counter bleef Voorwaarts af en toe gevaarlijk. Gelukkig had Dylan weer een aantal uitstekende reddingen in huis. Een minuut of tien voor tijd was hij wat ver zijn goal uit en kon hij ons niet meer redden. De bal werd laag voorgegeven en in de lege goal werd de 2-0 binnengetikt. Ook de sterke bank die we vandaag hadden kon het verschil niet meer maken.

    Zo eindigt 2019 voor ons dus in mineur. Gelukkig hebben we dit jaar veel momenten beleefd waarbij de grote terts aan de kleine vooraf ging. We hebben ons voor het eerst gehandhaafd in de 3de klasse, we staan in het nieuwe seizoen ook weer zes punten boven de streep en er staan dit jaar wekelijks meer toeschouwers met DVSU-hart langs de lijn dan ooit tevoren. Het eerste elftal leeft steeds meer bij de jeugd (inmiddels schijnt er zelfs een D-Side-Insta te zijn), maar ook de oudere garde, van Jan K tot Jan C, is er bijna altijd bij. Zelfs op een druilerige decembermiddag in de Voorveldse Polder zag ik tal van bekende gezichten achter het hek. Iets om trots op te zijn als elftal, maar vooral ook als vereniging.

    Nu twee weken rust, dan de zaal in en op 25 januari de laatste wedstrijd van de eerste seizoenshelft, thuis tegen Focus. Tot dan!

    Verslaggever van de week: Marten Giezeman